Η ζωή του Ενκουαίν Κένεντι δεν είναι εύκολη. Μας δεν παραπονιέται. Τα όνειρά του είναι μεγάλα. Και δεν τον σταματάει ο εμφύλιος πόλεμος στο Καμερούν. Το μπάσκετ του έχει σώσει τη ζωή. Ο ίδιος ελπίζει να του δώσει και μία νέα ζωή.
Παιδί ενός πολέμου που δεν έχει νικητές. Με ένα όνειρο τόσο μεγάλο που δεν μπορεί να χαθεί μέσα στον παραλογισμό που βιώνει κάθε μέρα. Ο 21χρονος Ενκουαίν Κένεντι θέλει να παίξει μπάσκετ. Επαγγελματικό μπάσκετ. Το όνειρό του μοιάζει ουτοπικό, μακρινό, αλλά ποιοι είμαστε εμείς για να τον πείσουμε;
Ο Ενκουαίν Κένεντι βαδίζει στο δικό του δρόμο. Το μπάσκετ του έχει σώσει τη ζωή. Είναι η ζωή του.
Η ζωή στον εμφύλιο πόλεμο του Καμερούν δεν είναι εύκολη. Οι ανέσεις είναι πολυτέλεια. Ίσως ο ίδιος δεν γνωρίζει τη σημασία της λέξης.
Αυτό δεν τον μέλλει. Κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να προπονηθεί.
Παλιά μπουκάλια. Πεταμένα λάστιχα. Κάθε λογής... σκουπίδια των άλλων, είναι ο θησαυρός του. Ο 21χρονος Καμερουνέζος μίλησε στο Gazzetta για όσα έχει κάνει. Και όλα όσα θέλει να πετύχει. Κόντρα σε όλα. Με τα όνειρά του αγκαλιά.
Το μόνο που χρειάζεται είναι μία μπάλα. Στα χέρια του. Και τα όνειρα δεν πρόκειται ποτέ να πάψουν να μεγαλώνουν. «Εδώ τα όνειρα κοστίζουν και δε μας περισσεύουν, μα τελικά μου φαίνεται αυτά μας διαλέγουν», λέει ένα τραγούδι (του Έλληνα ράπερ Τζαμάλ). Και μολονότι ο Κένεντι δεν γνωρίζει την ύπαρξή του, μοιάζει να ακολουθεί κατά γράμμα τους στίχους.
Ανάμεσα στις προπονήσεις, σαν ακούγεται η σειρήνα των εχθροπραξιών, ο Ενκουαίν Κένεντι είναι υποχρεωμένος να αφήσει την προπόνηση και να αφοσιωθεί στη ζωή του. Το βίντεο με τον ίδιο να πέφτει στο έδαφος και να μένει εκεί, έγινε viral.
«Όταν υπάρχει ένα πάθος, τα ξεπερνάς όλα. Κάνω ό,τι μπορώ. Για εμένα είναι φυσιολογικό. Θέλω να γίνω καλύτερος, βλέπω κάτι στην τηλεόραση ή κάπου αλλού και θέλω να το κάνω και εγώ. Είμαι τόσο χαρούμενος με όλα αυτά που έχω. Τα κάνω όλα μόνος μου. Η μόνη βοήθεια που λαμβάνω είναι από φίλους μου, οι οποίοι κάνουν τα βίντεο που ανεβάζω στο Instagram.
Τα βράδια βλέπω τα βίντεο μου για να διορθώσω τα λάθη μου, για να γίνω καλύτερος. Όλα τα υλικά που χρησιμοποιώ είναι από τα σκουπίδια. Από πράγματα που δεν θέλει κανείς. Στη χώρα μου δεν έχει ανακύκλωση, οπότε υπάρχουν πολλά μπουκάλια. Δίπλα από το σπίτι μου έχει πάρα πολλά, παραπάνω από 1.000, οπότε μπορώ να τα χρησιμοποιώ. Δεν μπορώ να τα αγοράσω, άρα προσπαθώ να βρω λύσεις δίχως κόστος».
Για τον Ενκουαίν Κένεντι κάθε μπουκάλι είναι ένας μικρός θησαυρός. Μπορεί να γίνει βαράκι (με την προσθήκη νερού), εμπόδιο για να πηδήξει από πάνω του.
Ένα παρατημένο βαρέλι (γεμάτο με νερό), μεταμορφώνεται σε χώρο που κάνει επιτόπια άλματα, ενώ τα παραπεταμένα λάστιχα είναι ο καλύτερος τρόπος για να βάλει στα χέρια του βάρη.
«Ο πόλεμος μαίνεται σχεδόν πέντε χρόνια τώρα στην πατρίδα μου. Ζω σε μία περιοχή που έχει αντιπαραθέσεις. Μπορεί να συμβεί το οτιδήποτε, ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να γίνει. Είναι κάτι τρελό! Και πιστέψτε με, είναι χειρότερο, απ' αυτό που μπορεί να βλέπετε. Το μπάσκετ είναι το πάθος μου. Ήθελα να παίξω εδώ και πολλά χρόνια. Οι συνθήκες στις οποίες ζω, αλλάζουν τα δεδομένα και το κάνουν ακόμη πιο δύσκολο. Αλλά έχω μάθει να αυτοσχεδιάζω, όχι μόνο στο μπάσκετ, αλλά στη ζωή μου. Η κρίση μπορεί να κρατήσει για 10-15 χρόνια. Τα όνειρα δεν μπορούν να σταματήσουν. Προσπαθώ να κάνω όσα περισσότερα πράγματα μπορώ και δεν μετανιώνω για το χρόνο που έχω σπαταλήσει για να παίξω μπάσκετ».
Ποιον παίκτη θαυμάζεις και τον έχεις ως πρότυπο;
«Ο ΛεΜπρόν είναι ο Νο1, προσπαθώ να βάλω στο παιχνίδι μου κινήσεις που κάνει ο Τζέιμς.
Αλλά υπάρχουν και άλλοι παίκτες που με εμπνέουν, όπως ο Σακίλ Ο' Νιλ, ο Κόμπι Μπράιαντ, με τον τελευταίο να έχει αυτό το απίστευτο mentallity που θέλω να αποκτήσω και εγώ.
Προσπαθώ να βλέπω τις κινήσεις και άλλων παικτών για να τις βάζω στο παιχνίδι μου, του Τζοέλ Εμπίντ, του Γιάννη Αντετοκούνμπο, του Στεφ Κάρι...
ΠΗΓΗ:Gazzetta.gr ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΓΚΙΟΥΛΕΝΟΓΛΟΥ
0 Σχόλια