Το Μπακς –Γουόριορς (138-99) ήταν ένα παιχνίδι δίχως ενδιαφέρον που είχε ήδη κριθεί μετά τα πρώτα λεπτά της αναμέτρησης. Στο Μάβερικς-Κλίπερς(124-73) η ομάδα του Λος Άντζελες είχε βάλει μόλις 27 πόντους στο ημίχρονο! Στο Μιλγουόκι-Μαϊάμι οι Μπακς κέρδισαν με 47 πόντους διαφορά…
Τι ξεκίνημα σεζόν ήταν αυτό στο ΝΒΑ; Με άλλες ομάδες να δείχνουν ανέτοιμες, άλλες ανόρεχτες κι άλλες απλώς ανήμπορες να αντέξουν τον ανταγωνισμό; Ο κόουτς Θανάσης Παπαχατζής συμβουλεύει...υπομονή.
"Δεν είναι ασφαλές να βγάζεις συμπέρασμα από 3-4 παιχνίδια υποστηρίζοντας παραδείγματος χάρη πως όλα στην Euroleague είναι πολύ καλύτερα. Αντίστοιχα μπορεί να πει κάποιος πως και το Ζαλγκίρις-Ερ.Αστέρας ήταν κάκιστο ποιοτικά ή κάποιο άλλο το οποίο κρίθηκε με μεγάλες διαφορές.
Ο αριθμός των παιχνιδιών στο ΝΒΑ είναι πολύ μεγάλος. H κακή παρουσία ομάδων σε ορισμένα ματς δεν μπορεί να ορίσει την εικόνα όλου του πρωταθλήματος.
Όσο για τα περί ομαδικότητας στο ΝΒΑ κι αν υπερισχύει αποκλειστικά το ατομικό στοιχείο, θεωρώ πως όλοι αντιλαμβάνονται πως τα πρωταθλήματα δεν κερδίζονται αν ποντάρεις σε ένα αστέρι.
Οι Λέικερς δεν πήραν πρωτάθλημα μόνο με τον ΛεΜπρον. Ανέβηκαν επίπεδο όταν ο ΛεΜπρον πλαισιώθηκε από μια καλή βάση παικτών. Οι Μπακς γνωρίζουν πως μόνο με τον Γιάννη δεν μπορούν να φτάσουν στο πρωτάθλημα”.
Σχετικά την Ευρωλίγκα και το ΝΒΑ λέει:
"Δεν μπορούν να γίνουν συγκρίσεις μεταξύ ευρωπαϊκού μπάσκετ, Ευρωλίγκας και ΝΒΑ, είναι ανόμοια πράγματα., άλλοι κόσμοι. Υπάρχουν διαφορετικοί κανονισμοί, είναι διαφορετικό το μέγεθος του γηπέδου, διαφορετικές οι άμυνες, η γραμμή του τρίποντου, ο χρόνος... Είναι επίσης πολύ διαφορετικός ο τρόπος με τον οποίο προσεγγίζουν το παιχνίδι οι διαιτητές, είναι άλλος ο τρόπος δουλειάς.
Όταν εργαζόμουν στην Κίνα θυμάμαι επίσης πόσο περίεργο μου είχε φανεί όταν παίζαμε τέσσερα 12λεπτα, κάτι που σημαίνει περισσότερες κατοχές, περισσότερα λάθη… Είναι με λίγα λόγια ένα διαφορετικό παιχνίδι, άλλο άθλημα με μια δόση υπερβολής αν θέλετε σε αυτό που λέμε "άλλο άθλημα". Νομίζετε πως είναι τυχαίο πως ο Γιάννης Αντετοκούμπο δεν μπορεί τόσο εύκολα να προσαρμοστεί στο ευρωπαϊκό στυλ παιχνιδιού; Όμως και πολλοί Ευρωπαίοι, που έκαναν μεγάλη καριέρα στην Ευρωλίγκα δεν κατάφεραν να δείξουν την αξία τους στο ΝΒΑ όταν τους δόθηκε η ευκαιρία".
Σχετικά με το αν έχει αλλάξει προς το χειρότερο το αγωνιστικό στυλ ομάδων στο ΝΒΑ εξηγεί:
"Το πρωτάθλημα, οι κανονισμοί, όλα είναι δομημένα ώστε να ευνοείται το γρήγορο παιχνίδι. Στο ΝΒΑ είναι δεδομένο πως υπάρχουν πολύ καλά γυμνασμένοι παίκτες. Η αθλητικότητα των περισσότερων ομάδων είναι δεδομένη. Για σκεφτείτε να επικρατούσε περισσότερο το αργό τέμπο και το πέντε εναντίον πέντε στο ΝΒΑ. Με αυτά τα κορμιά οι άμυνες θα ήταν αδιαπέραστες, θα είχαμε ματς με 50-60 πόντους. Το ΝΒΑ όμως είναι θέαμα ,είναι ψυχαγωγία είναι εισιτήρια, τηλεοπτικό προϊόν. Το ΝΒΑ δεν θέλει ματς των 50-60 πόντων. Σκόπιμα ευνοείται από τους κανονισμούς το γρήγορο τέμπο, οι γρήγορες επιθέσεις , οι πολλές κατοχές.
Θυμάμαι όταν ήμουν στον Παναθηναϊκό επί Μάλκοβιτς όταν ο Ντομινίκ Ουίλκινς άρχισε να καταλαβαίνει το ευρωπαϊκό στυλ και εστίασε και στο κομμάτι της άμυνας ήταν καταπληκτικός. Μάρκαρε αποτελεσματικά όλες τις θέσεις από το 1 ως το 5. Οι περισσότεροι αμερικανοί σε αυτό το επίπεδο μπορούν να είναι πολύ ικανοί στον τομέα της άμυνας. Όμως, όπως προαναφέραμε το ΝΒΑ θέλει κι άλλα στοιχεία για να συντηρήσει την μαγεία του, όχι μόνο την άμυνα".
Όπως εξηγεί ο κ. Παπαχατζής δεν είναι όλα τέλεια: "Υπάρχουν βέβαια και παραφωνίες. Υπάρχουν ομάδες που δεν έχουν τόσο ξεκάθαρο πλάνο, υπάρχουν ομάδες που δίνουν υπερβολικές ελευθερίες στον παίκτη-σταρ δεν έχουν οργάνωση, πειθαρχία, έλεγχο. Άλλο πράγμα το Χιούστον άλλο το Σαν Αντόνιο… Στο τέλος της ημέρας πιστεύω πως το Ευρωπαϊκό μπάσκετ ανέκαθεν επηρεάζονταν και θα συνεχίσει να επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό από το ΝΒΑ.
Πολλοί λένε πως οι καλές ομάδες της Ευρωλίγκα θα έφταναν άνετα μέχρι τα πλέι οφ του ΝΒΑ. Επιτρέψτε μου να έχω τις αμφιβολίες μου".
Σχετικά με την Basket League λέει: "Ο ρόλος του πρωταθλήματος έχει αλλάξει σημαντικά. Βλέπω πως εξαιτίας της οικονομικής καθίζησης της μείωσης των μπάτζετ έχουμε περιοριστεί στην "παραγωγή" αμερικανών παικτών. Βλέπουμε να έρχονται στην Ελλάδα κυρίως ρούκις, είτε με μικρή εμπειρία σε επαγγελματικό επίπεδο με στόχο να βρουν το επόμενο συμβόλαιο.
Η Basket League σήμερα είναι κάτι σαν το αναπτυξιακό πρωτάθλημα της Ευρωλίγκα. Δεν βλέπω συχνά Έλληνες παίκτες- πρωταγωνιστές... Δεν ξέρω κι αν υπάρχουν Έλληνες παίκτες ικανοί να πρωταγωνιστήσουν".
**Ο Θανάσης Παπαχατζής(με δεκάδες συνεργασίες, με ομάδες στο βιογραφικό του από το 1989 ,όταν και ξεκίνησε την καριέρα του) , μεταξύ άλλων είναι καθηγητής στο Γαλλικό Κολλέγιο Ελλάδας, όπου διδάσκει προπονητική. Πρόσφατα είχε την ιδέα να δημιουργήσει ένα ετήσιο κύκλο σεμιναρίων που απευθύνεται σε προπονητές τμημάτων υποδομής και όχι μόνο με θέμα "Ατομική και τεχνική στο σύγχρονο basketball” (facebook/Θανάσης Παπαχατζής).
Διαβάστε ακόμη: H πρώην αθλήτρια του μπάσκετ που δίδαξε yoga στο ΝΒΑ
0 Σχόλια