Μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη παραχώρησε στην ελληνική έκδοση της Vogue η μητέρα των αδελφών Αντετοκούνμπο. Η Βερόνικα Αντετοκούνμπο δήλωσε υπερήφανη για τα παιδιά και τα εγγόνια της, αναφέρθηκε στην αγάπη της για την μουσική, στα δύσκολα χρόνια που έζησε η οικογένεια στα Σεπόλια αλλά και στον ρόλο της μητέρας.
"Απ’ όταν ήταν ακόμα παιδιά, ήξερα πως όταν μεγαλώσουν θα καταφέρουν κάτι. Δεν γνώριζα αν θα ασχολούνταν με το μπάσκετ, με το ποδόσφαιρο ή με οτιδήποτε άλλο, αλλά έβλεπα το μέλλον στα μάτια τους και ήθελα να τους βοηθήσω να καταφέρουν ό,τι επιθυμούσαν. Δεν τους πίεσα ποτέ για κάτι.
Πρέπει να βλέπεις τι θέλουν τα ίδια, δεν τους λες εσύ, γιατί, αν είναι δική τους απόφαση, τότε θα είναι ευτυχισμένα. Εγώ απλώς ήμουν και είμαι πάντα δίπλα τους για να τα βοηθάω.
Προσπαθώ να πηγαίνω σε όσους περισσότερους αγώνες τους μπορώ, ακόμα και στις προπονήσεις. Όταν βρίσκομαι στην Αμερική, δεν χάνω κανέναν αγώνα του Γιάννη. Κι εκείνος, μόλις μπει στο γήπεδο, θα κοιτάξει αν είμαι στη γνωστή μου θέση, θα με χαιρετήσει και θα ξέρει πως η μαμά του βρίσκεται εκεί για να τον χειροκροτήσει. Διαφορετικά, τους παρακολουθώ από την τηλεόραση, ακόμα κι αν παίζουν την ίδια ώρα και μέρα με διαφορετικές ομάδες".
Για τις δυσκολίες του παρελθόντος είπε: "Ο ρόλος της μητέρας, ειδικά αν εργάζεται, είναι δύσκολος. Πολλές φορές γύριζα σπίτι και ένιωθα αδύναμη και κουρασμένη, και έπρεπε να πλύνω εκείνη την ώρα τις κάλτσες τους που ήταν μούσκεμα από την προπόνηση, γιατί δεν είχαν άλλο ζευγάρι.
Ήξερα ότι μου έλειπαν πολλά απ’ αυτά που ήθελα να τους προσφέρω. Αλλά δεν τους έδειχνα ποτέ την κούρασή μου, ήθελα να είμαι χαρούμενη, να τους δίνω αγάπη, γιατί τα παιδιά θυμούνται, συγκρατούν τα πάντα και δεν ήθελα να έχουν άσχημες μνήμες.
Τους μαγείρευα, τους τραγουδούσα, χορεύαμε, αγαπούσα το σπίτι μου. Ακόμα και μετά απ’ όσα περάσαμε, δεν σκέφτομαι τις δύσκολες στιγμές, αλλά πόσο χαρούμενοι ήμασταν. Δεν είναι ότι ξεχνώ, δεν είναι αυτή η δύναμή μου, αλλά η αγάπη και ο Θεός.
Είμαι περισσότερο περήφανη για τα παιδιά μου, όχι για τις επαγγελματικές επιτυχίες τους, αλλά επειδή έχουν μάθει να αγαπούν ο ένας τον άλλο, να αγαπούν τους ανθρώπους, να τους σέβονται και να βοηθούν. Να δίνουν κι εκείνοι πίσω με τη σειρά τους Τα παιδιά μου ήταν τα μόνα μαύρα στο σχολείο τους στα Σεπόλια, αλλά δεν αντιμετώπισαν ποτέ ρατσισμό. Μαζευόμασταν τις Κυριακές γονείς και παιδιά από το σχολείο και όλοι μας αγαπούσαν. Έπαιζα κι εγώ μπάσκετ στα γηπεδάκια, παίζαμε όλοι μαζί και ποδόσφαιρο κι εγώ έκανα τον τερματοφύλακα".
Για την Νιγηρία και την αγάπη της για την μουσική αλλά και για τον μεγάλο της γιο, τον Φράνσις δήλωσε:
"Ο Γιάννης ταξίδεψε μόνο μία φορά στην Αφρική, στο Γιοχάνεσμπουργκ, αρκετά χρόνια πριν, για έναν φιλικό αγώνα μπάσκετ. Όλα τα παιδιά μου καταλαβαίνουν λίγο τις γλώσσες που μιλούσαμε εγώ και ο πατέρας τους. Τα δύο εγγόνια μου μαθαίνουν να μιλάνε ελληνικά και αγγλικά, οπότε εγώ μπορεί απλώς να τύχει να τους τραγουδήσω κάποιο παραδοσιακό αφρικανικό τραγούδι για νανούρισμα. Εξάλλου, πριν έρθουμε στην Ελλάδα, είχα κάνει φωνητικά σε έναν δίσκο που είχε κυκλοφορήσει στη Νιγηρία με τραγούδια του τόπου μου μαζί με λίγα κομμάτια στα αγγλικά». Για το πρώτο μουσικό άλμπουμ που έβγαλε αυτές τις μέρες ο μεγάλος της γιος, ο Φράνσις. «Νομίζω ότι το ταλέντο το πήρε από μένα», λέει η Βερόνικα γελώντας. «Πάντα αγαπούσα τη μουσική, θαυμάζω τη Whitney Houston και τη Celine Dion, μπορώ να ακούω ρέγκε για ώρες, ακόμα τραγουδώ στο σπίτι. Ήμουν πολύ καλή τραγουδίστρια. Ίσως ζητήσω από τον Φράνσις να συμμετάσχω στον επόμενο δίσκο του»,
Σχετικά με την μαγειρική της είπε: "Το αγαπημένο φαγητό των παιδιών μου είναι το fufu, ένα παραδοσιακό νιγηριανό πιάτο, που τους το φτιάχνω απ’ όταν ήταν μικρά. Και τα εγγόνια μου θα έχουν την καλύτερη συμβουλή από τη γιαγιά τους, την ίδια που είχαν και τα δικά μου παιδιά: να αγαπούν και να σέβονται τους μεγαλύτερους και τους γονείς τους.
Υπάρχει μια παροιμία στη Νιγηρία που λέει: “Αν αγαπάς τον πατέρα σου, αν αγαπάς τη μητέρα σου, θα μακροημερεύσεις”. Ξέρω πως τα εγγόνια μου θα μεγαλώσουν και θα έχουν κι αυτά να δώσουν πολλή αγάπη, θα σέβονται και θα φροντίζουν τον κόσμο. Και θα είναι χαρούμενα. Δεν χρειάζεσαι κάτι παραπάνω για να είσαι χαρούμενος, εμείς ήμασταν και όταν δεν είχαμε τίποτα".
Στα άμεσα σχέδιά της είναι η ίδρυση ενός οργανισμού για να βοηθήσει όσο περισσότερο κόσμο μπορεί στην Ελλάδα, στη Νιγηρία, αλλά και στην Αμερική. "Ό,τι κάνουμε το κάνουμε όλοι μαζί, ως οικογένεια. Προσφέρουμε ρούχα, φαγητό, χρήματα σε όσους έχουν ανάγκη.
Και τώρα, με την πανδημία του κορονοϊού, ήθελα να είμαι σίγουρη ότι οι άνθρωποι στη Νιγηρία θα είχαν φαγητό και φροντίδα και βοήθησα όσο μπορούσα. Αλλά θα ήθελα να ασχοληθώ παραπάνω, να γνωρίσω περισσότερο κόσμο στην Ελλάδα, να αγγίξω τις καρδιές τους, να βοηθήσω μητέρες με παιδιά που δυσκολεύονται, να βοηθήσω τους άστεγους. Αυτό επιθυμεί η καρδιά μου, να δώσουμε ευκαιρίες σε όσους δεν τις έχουν.
Και τα παιδιά μου το κάνουν μέσα από την AntetokounBros Academy, γιατί ποτέ δεν ξέρεις πού μπορεί να βρίσκεται το ταλέντο, αν δεν του δώσεις ευκαιρία να “ανθίσει”. Δεν είναι, όμως, μόνο θέμα ταλέντου. Θέλω να τους βλέπω να μοιράζουν απλόχερα στους συνανθρώπους τους, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Αφρική, την αγάπη που εισέπραξαν οι ίδιοι».
Πηγή: VOGUE (Συνέντευξη στην Ελίνα Δημητριάδη)
0 Σχόλια