Πως αντιμετωπίζουν προηγμένες οικονομικά χώρες όπως οι ΗΠΑ τον αθλητισμό και κυρίως αυτόν σε νεαρότερες ηλικίες σε σχέση με την Covid-19; Τι ισχύει σε NCAA και high schools;
Ένας Έλληνας οικονομικός μετανάστης, ο Ζαχαρίας Παπαδάκης, πρώην αθλητής του μπάσκετ, εργοφυσιολόγος παλαιότερα στην ομάδα του Ρεθύμνου, διευθυντής σήμερα του προπτυχιακού και μεταπτυχιακού προγράμματος στην εργοφυσιολογία στο Barry University, Miami, Florida (NCAA DivisionII) ανέλαβε να μας «χαρτογραφήσει» την κατάσταση που αυτή την στιγμή επικρατεί στις ΗΠΑ.
"Κατά την διάρκεια της πανδημίας, ο αθλητισμός στην Αμερική σε πανεπιστημιακό επίπεδο δέχτηκε βαρύ πλήγμα το οποίο επηρέασε τα πανεπιστήμια άλλα σε μεγαλύτερο και άλλα σε μικρότερο βαθμό. Το NCAA είναι μια αρκετά σοβαρή υπόθεση με πολλές οικονομικές παραμέτρους.
Όπως καλά γνωρίζεις το NCAA έχει τρεις κατηγορίες. Υπήρξε άμεση αντίδραση με συγκεκριμένο πλάνο για κάθε κατηγορία και για κάθε άθλημα με βάση το πότε και πως διεξάγονται τα παιχνίδια και κατά πόσο μπορεί να διασφαλιστεί η ασφάλεια όλων των εμπλεκόμενων μερών.
Τον Απρίλιο το NCAA αποφάσισε να ξεκινήσει μια εκστρατεία ενημέρωσης με συνεχόμενες διαδυκτιακές ομιλίες σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο θα έπρεπε τα πανεπιστήμια να προετοιμάσουν την νέα ακαδημαϊκή και αγωνιστική σεζόν 2020-21. Κάθε μήνα υπήρχαν ανακοινώσεις σχετικά με τα πρωταθλήματα και τον τρόπο διεξαγωγής τους. Το NCAA ήταν ένα βήμα ...μπροστά την στιγμή που η κυβέρνηση δεν είχε ακόμα βγάλει σχετικές ανακοινώσεις.
Από νωρίς είχαν αποφασίσει ότι θα διεξαχθούν κάποια από τα πρωταθλήματα με την προϋπόθεση πως τα αθλητικά τμήματα των πανεπιστημίων θα αναλάβουν να διασφαλίσουν την υγεία όλων ακολουθώντας τα αυστηρά πρωτόκολλα. Για παράδειγμα έφτιαξαν μια λίστα με κάθε άθλημα ορίζοντας τον κίνδυνο μετάδοσης σε καθένα από αυτά και πόσο συχνά θα πρέπει να γίνονται τεστ".
Τα ομαδικά αθλήματα επαφής που παίζονται σε κλειστό χώρο ,όπως το μπάσκετ, είναι φυσικά πιο ψηλά σε δείκτη επικινδυνότητας από εκείνα που είναι ατομικά μη επαφής σε ανοιχτό χώρο. Επίσης έφτιαξαν κανόνες για την χρήσης της μάσκας κατά τη διάρκεια της άθλησης και προπόνησης.
Για το μπάσκετ, είπαν πως ο κίνδυνος μετάδοσης είναι υψηλός και ζήτησαν συχνά τεστ (PCR) και Antigen/ rapidPCR την ημέρα του αγώνα όπως και να φοράνε μάσκες αν θέλουνε όταν παίζουν και πάντα κατά την προπόνηση".
"Τα κόστη των τεστ είναι δυσβάσταχτα για πολλά πανεπιστήμια"
Ο Ζαχαρίας Παπαδάκης προσθέτει: "Το Football που κινεί τα πάντα στην Αμερική, με την έννοια πως είναι πολύ δημοφιλές, το έβαλαν επίσης ψηλά σε επικινδυνότητα . Ζήτησαν πολλά τεστ αλλά εκεί η διαφορά σε σχέση με το μπάσκετ είναι πως μια κολεγιακή ομάδα στο football έχει πολύ μεγάλο αριθμό αθλητών και πάνω από 50 άτομα προσωπικό, οπότε το κόστος είναι τεράστιο.
Γενικότερα τα κόστη των τεστ γονάτισαν τον πανεπιστημιακό αθλητισμό αφού ελάχιστα προγράμματα και μόνο κάποια αθλήματα είναι κερδοφόρα, ώστε να μπορούν να αντέξουν την τήρηση όλων των πρωτοκόλλων.
Για παράδειγμα το Clemson University και AlabamaUniversity έχουν AmericanFootball προγράμματα που μπορούν να αυτοσυντηρηθούν. Στα υπόλοιπα τα έξοδα καλύπτονται από το πανεπιστήμιο και πολλές φορές εις βάρος του ακαδημαϊκού προϋπολογισμού.
Για να συνοψίσουμε στο NCAA δόθηκαν άδειες συμμετοχής σε πρωταθλήματα εφόσον οι αθλητές ήθελαν να παίξουν (τους δόθηκε όμως και το δικαίωμα να αποσυρθούν χωρίς να χάσουν τις υποτροφίες τους) και εφόσον πάνω από το 50% των πανεπιστημίων δήλωνε την επιθυμία του τα παίξει την χρονιά. Υπήρξαν αρκετά πανεπιστήμια που αποφάσισαν να αποσυρθούν.
Σε πολλές περιπτώσεις σε κάποια αθλήματα όπου αποφασίστηκε να παίξουν, αυτό έγινε με scaling–down, με πιο λίγες ομάδες, ελάχιστες μετακινήσεις, μειωμένο προσωπικό, ελάχιστους ή καθόλου θεατές κλπ. κάτι σαν το ΝΒΑ bubble.
Επιπρόσθετα πολλά πανεπιστήμια εις βάρος του προϋπολογισμού τους λόγου κύρους αποφάσισαν να κρατήσουν ανοιχτά κάποια τμήματα(όπως το δικό μου), να κάνουν επενδύσεις με δημιουργία ανοιχτών γηπέδων με σκεπή για προπονούνται οι αθλητές τους.
"Κάποια πανεπιστήμια κάνουν τεστ κάθε μέρα"
Η βασικότερη δαπάνη όπως είναι κατανοητό είχε και έχει να κάνει με το COVID-19 testing. Μεγάλα πανεπιστήμια, μεγάλα προγράμματα σε football και μπάσκετ, κάνουν τεστ σχεδόν κάθε μέρα και ενώ έχουν τις ομάδες σε bubble.
Το Clemson University νούμερο 1 στο Football ξέρω πως ταξιδεύει με προσωπικό που στήνει τέντες σε ανοιχτούς χώρους, ετοιμάζει φαγητά και προσφέρει διάφορες υπηρεσίες στους αθλητές.
Ο στόχος τους εξ αρχής ήταν να παίξουν το 85% της χρονιάς αλλά έχουν ήδη χάσει πάνω από 60 εκατομμύρια έσοδα και υπολογίζουν να χάσουν άλλα τόσα το επόμενο εξάμηνο λόγω του μειωμένου αριθμού θεατών, (μόνο 20% επιτρέπεται) και τηλεοπτικών εσόδων"
"Ο σχολικός αθλητισμός είναι πολύ σημαντικός στις ΗΠΑ"
"Στον σχολικό αθλητισμό τώρα τα πράγματα ελέγχονται από τις Πολιτείες και από τις αντίστοιχες σχολικές επιτροπές, κάτι σαν τις κατά τόπους Διευθύνσεις Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Δεν μπορείς ξεκάθαρα να πεις πως "ισχύει αυτό" καθώς υπάρχουν διαβαθμίσεις στο θέμα των απαγορεύσεων λόγω πανδημίας ανάλογα με την Πολιτεία.
Γενικότερα έχουν μπει κανόνες και το βασικό τους μέλημα είναι να παίξουν με ασφάλεια. Ο σχολικός αθλητισμός είναι πολύ σημαντικός στην Αμερική για πολλούς λόγους, μεταξύ άλλων επειδή προσφέρει και αθλητικές υποτροφίες, οπότε προσπάθησαν να τα κρατήσουν ζωντανά και ανοικτά τα σπορ.
Τα σχολεία λαμβάνουν χρηματοδότηση ανάλογα με την φορολογική ζώνη της περιοχής που ανήκουν. Όσα σχολεία είναι σε περιοχές με κατοίκους που έχουν υψηλό εισόδημα τόσο μεγαλύτερη είναι η δυνατότητα των σχολείων ώστε να ανταποκριθούν σε πρωτόκολλα σε σχέση με κάποιο άλλο που βρίσκεται σε γκέτο για παράδειγμα.
Τα παιδιά που φοιτούν σε λιγότερο καλά σχολεία βλέπουν μια αθλητική υποτροφία ως μεγάλη ευκαιρία για να αλλάξουν το μέλλον τους. Δεν θέλουν να χαθούν χρονιές.
Στην διάρκεια της σεζόν 2019-20 δημιουργήθηκαν πολλά θέματα στον σχολικό αθλητισμό στις ΗΠΑ. Για παράδειγμα κάποια σχολεία έφεραν πάνω από εκατό γονείς σε εκτός έδρας παιχνίδι σαν θεατές όταν αυτό ήταν το επιτρεπόμενο όριο για όλους μαζί, γηπεδούχους-φιλοξενούμενους. Επίσης δημιουργήθηκαν θέματα με σχολικά λεωφορεία και τις μεταφορές των παιδιών – γονέων.
Άλλα σχολεία έκλειναν αμέσως με ένα κρούσμα, άλλα ήταν λιγότερο συντηρητικά και εφάρμοζαν δικές τους καραντίνες κι άλλα που ήταν πολύ ανεκτικά. Γενικά επικράτησε ένα αλαλούμ αν και οι περισσότεροι προσπάθησαν να δώσουν τον καλύτερο τους εαυτό. Όλοι έκαναν το κάτι παραπάνω, για παράδειγμα είδαμε προπονητές να ελέγχουν θερμοκρασίες στην είσοδο, να κάνουν προπονήσεις είτε ατομικές ή σε δυάδες σε παιδιά για να τα βοηθήσουν Aυτή την στιγμή δεν γνωρίζω να σου πω τι ακριβώς συμβαίνει σε κάθε Πολιτεία σχετικά με ημερομηνίες έναρξης-εξέλιξης πρωταθλημάτων…".
"Δεν το μετάνιωσα, εδώ βρήκα επαγγελματική ασφάλεια"
Σχετικά με τον ίδιο ο Ζαχαρίας Παπαδάκης λέει: "Στην Αμερική ήρθα το 2011 λόγω της κρίσης που υπήρχε στην Ελλάδα και αφού προηγουμένως αποφάσισα στα 35 μου να κάνω αλλαγή καριέρας.
Έχω τελειώσει ΤΕΦΑΑ στο ΑΠΘ με ειδικότητα καλαθοσφαίρισης δουλεύοντας υπό τις οδηγίες του Γιώργου Τσίτσκαρη. Μετά έκανα μάστερ στην Εργοφυσιολογία στο Sheffield Hallam University.
Τελειώνοντας το μάστερ επέστρεψα Ελλάδα και άνοιξα στην Κρήτη, στο Ρέθυμνο το πρώτο εργομετρικό κέντρο (SportsLab) όπου προσέφερα υπηρεσίες υγείας, αθλητισμού και αποκατάστασης, που κάποιες από αυτές δεν προσφέρονταν ούτε στην Αθήνα. Συνεργάστηκα με προπονητές όπως τους Πετράκη Γιάννη, και στο μπάσκετ κατά καιρού με τους Κουφό, Τακιανό, Πεδουλάκη, Βόβορα και με τον καλό φίλο και γυμναστή Χατζηχρήστο.
Παλαιότερα έπαιξα και μπάσκετ στον ΑΓΟΡ και στην ΕΑΡ σαν Παίδας/Έφηβος με συμμετοχές στα κλιμάκια. Σαν φοιτητής όσο σπούδαζα στη Θεσσαλονίκη έπαιξα στο Ασβεστοχώρι…
Η κρίση και η μετανάστευση
Με την κρίση του 2010 κι ενώ εργαζόμουν στο Ρέθυμνο άρχισαν πελάτες μου και ομάδες να μην πληρώνουν καθώς η επιστήμη μου – Εργοφυσιολογία – τότε και νομίζω ακόμα και τώρα δεν καλύπτεται από τα ασφαλιστικά ταμεία παρά τις προσπάθειες του Εθνικού Κέντρου Exerciseis Medicine του καθηγητή κ. Φιλίππου, του Εργαστηρίου Φυσιολογίας «Φυσιολογείον» ΕΚΠ και του καθηγητή κ. Κουτσιλιέρη και της Ελληνικής Εταιρίας Βιοχημείας και Φυσιολογίας της Άσκησης και τους καθηγητές κ. Μπογδάνη και κ. Μούγιο.
Έτσι, αφού ακολούθησα την συμβουλή του καθηγητή Παντελεήμων Εκκεκάκη και της γυναίκας του καθηγήτριας Σπυριδούλα Βάζου από το Iowa State University ήρθα στην Αμερική για διδακτορικές σπουδές στην Κινησιολογία, Άσκηση, Διατροφή και Προαγωγή Υγείας στο BaylorUniversity, Waco, Texas κάνοντας έρευνα στο πως το ανθρώπινο σώμα αντιδρά σε διάφορες μορφές άσκησης, διατροφής, και φαρμάκων και πως αυτά επηρεάζουν καρδιαγγειακές και μεταβολικές παθήσεις.
Αρχικά εργάστηκα στο RICE University, Houston, Texas ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια της Αμερικής (νο16–NCAADivisionI) και τώρα δουλεύω στο Barry University, Miami, Florida. Εδώ, είμαι ο διευθυντής του προπτυχιακού και μεταπτυχιακού προγράμματος στην εργοφυσιολογία και του εργαστηρίου της Ανθρώπινης Απόδοσης. Διδάσκω εργοφυσιολογία, κλινική εργοφυσιολογία με τα αντίστοιχα εργαστήριά τους, συνταγογράφηση της άσκησης για αθλητικό και κλινικό πληθυσμό, τεχνικές έρευνας και επιβλέπω πρακτικές σε νοσοκομεία, γυμναστήρια κλπ.
Δεν μετάνοιωσα για την επιλογή μου, πλέον εχω παντρευτεί αμερικανίδα, βρήκα ασφάλεια και καριέρα που η Ελλάδα δεν μπορούσε να μου προσφέρει".
Τι συμβαίνει με τον κορονοϊό στις ΗΠΑ;
"Αυτή την στιγμή στην Αμερική έχουμε 20 εκ. κρούσματα και 346 χιλιάδες θανάτους όταν σε παγκόσμιο επίπεδο έχουμε 84.1 εκ. κρούσματα και 1.83 εκ. θανάτους. Για τα νοσοκομεία δεν μπορώ να ξέρω καθώς το σύστημα είναι τεράστιο.
Για την Νέα Υόρκη ξέρουμε πως γέμισαν όλα και ζητούσαν ιατρικό προσωπικό από όλη την χώρα να βοηθήσει. Σε άλλες περιοχές τις βόρειο- δυτικής Αμερικής έβαζαν ασθενείς σε ράντσα στα γήπεδα γιατί οι πόλεις ήταν μικρές και οι ΜΕΘ ακόμα πιο μικρές αλλά οι κοινωνίες ρεπουμπλικανικές οπότε δεν πίστευαν στην πανδημία εφόσον ο Πρόεδρος δεν πίστευε!
Εδώ στο Μαϊάμι τα πράγματα είναι πάνω κάτω μια από ίδια, έχουμε 299 χιλιάδες κρούσματα και 4,188 χιλιάδες θανάτους και δεν ξέρω τι γίνεται με τα νοσοκομεία. Ο πληθυσμός εδώ είναι πολύ διαφορετικός με την υπόλοιπη Αμερική, πολυπολιτισμικός και διαφορετικά κοινωνικά και οικονομικά επίπεδα…
Για την ώρα η ζωή κυλά πιο ομαλά, με περιορισμούς στην εστίαση, αποστάσεις, με μάσκα κλπ. Ο κόσμος δεν βλέπω να ακολουθεί τις οδηγίες. Για παράδειγμα ενώ τα γυμναστήρια είναι ανοιχτά, με υποχρεωτική εφαρμογή της μάσκας πολλοί τις φοράνε στο αυτί σαν σκουλαρίκι ή στον πηγούνι..
Οι συναθροίσεις είναι όχι πάνω από 10 άλλα και πάλι δεν τηρείται… τα μαγαζιά κάνουνε συστάσεις αλλά δεν διώχνουν κόσμο… σταμάτησα να πηγαίνω γυμναστήριο γιατί παρά τα παράπονα που έκανα για μη εφαρμογή των μέτρων η διεύθυνση δεν έκανε τίποτα σημαντικό. Τις προάλλες πήγαμε βόλτα στην παραλία και είχε τόσο κόσμο που φύγαμε γιατί δεν αισθανθήκαμε ασφάλεια".
Σχετικά με την συμβουλή του στην καραντίνα λέει:
"Άσκηση είναι υγεία, οπότε όσο πιο πολύ κινούμαστε τόσο το καλύτερο, ακόμα και τώρα λόγω πανδημίας. Μέτρια ένταση φυσική δραστηριότητα συσχετίζεται με καλύτερη ανοσοποιητική λειτουργία και ταυτόχρονα μειώνει το στρες και άγχος. 150-300 λεπτά την εβδομάδα αερόβια άσκηση μέτριας έντασης και 2 φορές την εβδομάδα μυϊκή ενδυνάμωση είναι αρκετά. Κάθε λεπτό που είμαστε ενεργοί μετράει"
0 Σχόλια