Χρειάζεται δουλειά, μέθοδος, πρόγραμμα και υπομονή. Όχι για να δούμε ξανά μεγαλεία και χρυσά μετάλλια. Αυτά ίσως χρειαστεί να τα ξεχάσουμε για λίγα χρόνια, αλλά για να παραμείνει το ελληνικό μπάσκετ ανταγωνιστικό και σε τροχιά διεκδίκησης στόχων.
Το εκτόπισμα του ελληνικού μπάσκετ παραμένει σημαντικό για το μέγεθος αυτής της μικρής χώρας. Μπορεί να έχασε ένα μέρος της δυναμικής του όμως ο σεβασμός απέναντι στον Έλληνα παίκτη , στον Έλληνα προπονητή παραμένει στο εξωτερικό.
Οι λόγοι για τους οποίους «μείναμε πίσω» αναφορικά με το μπάσκετ που παίζουμε είναι πολλοί και δεν έχει νόημα να τους παραθέσουμε ξανά. Η Ελλάδα δεν είναι το φόβητρο που ήταν κάποτε. Ας το χωνέψουμε.
Το σουτ, η ταχύτητα, η δύναμη είναι τα κύρια χαρακτηριστικά του μπάσκετ σε παγκόσμιο επίπεδο. Δεν τα έχουμε.
Δυο ερωτήσεις:
-Το πρόβλημα της Εθνικής ήταν ο Ιτούδης;
- Mήπως η απάντηση στα προβλήματα της Εθνικής είναι η παρουσία του Γιάννη;
Κατά την γνώμη μου όχι.
Πρέπει να κτίσουμε και να περιμένουμε το αποτέλεσμα. Το αποτέλεσμα θα εξαρτηθεί από την ποιότητα της δουλειάς. Αν όμως για την Ομοσπονδία το ζητούμενο για την Εθνική Παίδων ή την Εθνική Εφήβων είναι να φέρουν άμεσα κάποιο μετάλλιο (για λόγους που όλοι φανταζόμαστε), αν ο εκάστοτε προπονητής αυτών των ομάδων κρίνεται μόνο από την θέση που θα καταλάβει η ομάδα τότε κάτι πάει λάθος σε αυτό το πρόγραμμα.
Χρειάζονται οραματιστές σε επιτελικές θέσεις του οργανογράμματος όχι απλά διαχειριστές μια κατάστασης. Υπάρχει ανάγκη συνεργασίας με ένα σταθερό team άξιων προπονητών με κίνητρο που δεν θα λειτουργούν ως δημόσιοι υπάλληλοι. Ακόμη ψαχνόμαστε.
ΥΓ : Για την Γερμανία τα είχαμε γράψει και πέρσι τέτοια εποχή στο κείμενο με τίτλο : «Oι Γερμανοί το κάνουν καλύτερα».
ΥΓ2 «Προκριθήκαμε για πρώτη φορά σε Μουντομπάσκετ. Μπήκαμε στους 16 όμως στην Γεωργία δουλέψαμε για αυτό 8 χρόνια», δήλωσε ο Ηλίας Ζούρος στην ΕΡΤ3.
Διαβάστε ακόμη: Η δυναμική της Μπουντεσλίγκα και η Basket League
0 Σχόλια