Το "μόνο μαθητής" είναι το ίδιο κακό με το "μόνο αθλητής"

 

Την Δευτέρα 12 Απριλίου σύμφωνα με τις ανακοινώσεις του Υπουργείου Παιδείας ξεκινά η λειτουργία των Λυκείων με την διενέργεια self test. 

Για την ώρα δεν υπάρχει κάποια ανακοίνωση σχετικά με την παράλληλη λειτουργία δομών του αθλητισμού όπως οι Ακαδημίες. Στο μεταξύ ο Νίκος Μπουντούρης με ανάρτηση του στο facebook αναφέρθηκε στον ρόλο του αθλητισμού ως κοινωνικό αγαθό:

"Tελικά επιβεβαιώνεται ότι ο αθλητισμός ακόμα  είναι ταμπού για την Ελληνική πραγματικότητα.

Θα έχετε ακούσει κυρίως από βετεράνους αθλητές όταν μιλούν για την πορεία τους ότι οι γονείς τους δεν θέλανε να παίζουν μπάλα γιατί εκεί θα χάνουν τον χρόνο τους.

Ο αθλητισμός πριν από 30 ή 40 χρόνια για μεγάλη μερίδα της τότε κοινωνίας ήταν συνώνυμο της αλητείας και της σπατάλης χρόνου.

Ακόμα και τώρα αρκετοί γονείς έχουν αυτό το κατάλοιπο για τα παιδιά του λυκείου από το κοινό παρελθόν μας(γιατί και εγώ είμαι κοντά στην ηλικία τους). 

Μου λένε ότι θα ξεμυαλιστούν από το μπάσκετ και δεν θα διαβάσουν.

Δύο ή τρεις προπονήσεις την εβδομάδα στην γ' λυκείου είναι πρόβλημα στο μυαλό αρκετών γονέων.

Αν τους πεις όμως ότι κάθε μέρα το παιδί τους μετά το διάβασμα θα πάει 1 ώρα να πιει έναν καφέ με έναν φίλο, να κάνει και ένα τσιγάρο "γιατί έχει άγχος το παιδί ρε αδερφέ" (ειδικά αν και οι γονείς είναι καπνιστές) το θεωρούν λογικό.

Αν το παιδί τους στην γ' λυκείου πάρει 10 κιλά λόγω ακινησίας, γιατί μετά το διάβασμα παίζει τρώγοντας πατατάκια ηλεκτρονικά παιχνίδια, είναι οκ.

Το παιδί όμως αν πάει να παίξει 3 ή 4 ώρες την εβδομάδα είναι κακό. Θα το βγάλει εκτός προγράμματος.

Βέβαια πολύ αργότερα κοντά στα 35-40 το παιδί τους  θα ανακαλύψει το γυμναστήριο και το γήπεδο. Οι λόγοι τότε θα είναι για σωματική και ψυχική υγεία με εντολή γιατρού. 

Μπορεί ίσως  να τους "σπρώξει" στον αθλητισμό ένα σεμινάριο υγείας που θα διοργανώσει η πολυεθνική εταιρεία που δουλεύουν και θα τους πείσει ότι η καθημερινή άθληση βελτιώνει την απόδοση τους στην δουλειά.

Ειδικά αν  τύχει ο διευθυντής να είναι μυημένος στον αθλητισμό; Ε τότε αναγκαστικά πολλοί φοράνε κολάν και συμπαραστέκονται στο πραγματικά σωστό διευθυντικό πρότυπο, στριμώχνοντας κοιλιές και κ..λους για να τρέξουν. 

Στο λύκειο όμως δεν πειράζει το παιδί να γεμίσει το κορμί και το μυαλό λίπος, γιατί στόχος είναι να περάσει. 

Μόνο έτσι θα είναι πετυχημένη η αρχή της ζωής του. Και φυσικά ο γονιός θα νιώθει ότι  έχει κάνει το χρέος του απέναντι στο παιδί και θα έχει και την απόδειξη στην τσέπη του για να την "δειχνει" στην γειτονιά., επίσης κατάλοιπο μιας άλλης εποχής. 

Το μέτρο και η ισορροπία χάνεται.

Το "μόνο μαθητής" είναι το ίδιο κακό με το "μόνο αθλητής".

Όπως συνηθίζω να λέω στους παίκτες μου καλό είναι να έχουμε στην ζωή μας τουλάχιστον δύο επιλογές, ώστε να μην είμαστε όμηροι της μιας επιλογής.

 Να είμαστε πολυδιάστατοι.

Ανοιχτόμυαλοι"